Sprzęt Muchowy
Jaki sprzęt na początek, jakimi kryteriami kierować się kompletując pierwszy zestaw muchowy. Moim zdaniem niezależnie od tego jakie ryby i jaką techniką zamierzamy w przyszłości wędkować, pierwsze kroki powinniśmy stawiać z „suchą muszką”, dlaczego?
Dlatego, że „sucha muszka” najszybciej i najpoprawniej ze wszystkich metod muchowych, nauczy nas specyficznej techniki poprawnego wykładania linki muchowej, poprzez dużą ilość tak zwanych „między wymachów” (suszenia muszki) nauczy nas maksymalnego wykorzystywania parametrów wędziska, nauczy nas właściwych nawyków. Dzięki poprawnemu łowieniu „suchą muszką”, łatwo i bez większych problemów nauczymy się podawać na znaczne odległości, streamery, mokre muszki, nimfy.
Wracamy do podstawowego sprzętu, nie będę pisał o takich rzeczach jak wodery, okulary, kamizelka itp., skupię się na wędce, kołowrotku i lince muchowej, których dobór, w szczególności wędki i linki muchowej, będzie decydować o właściwej pracy zestawu.
Wędka: do nauki sugerował bym wędkę długości od 8'6” (259 cm) do 9'0” (275 cm) w klasie 5-6 (będzie można ją w przyszłości zastosować do „mokrej muszki”) o akcji średniej lub wolno-średniej. Taka wędka pozwoli nam podczas nauki wyczuć wszelkie niuanse związane z „ładowaniem” się wędki pod ciężarem „linki muchowej” ja to określam „czucie linki”, zdecydowanie odradzam wędki w klasach mniejszych czy większych, lżejsze zmniejszą czucie „linki”, a cięższe nadmiernie obciążą nadgarstek i przedramię. Linka muchowa: oczywiście pływająca F typu DT jest bardziej stabilna od WF, szczególnie na krótkich i średnich dystansach (a takie wchodzą w rachubę podczas nauki), przysporzy dużo mniej problemów, klasa linki zależeć będzie od oznaczeń wędziska, jeśli wędzisko ma oznaczenie AFTM #5/6 to linkę DT przeważnie (różnie to dzisiaj bywa) stosujemy w rozmiarze niższym czyli w tym przypadku #5, jeśli na wędce jest oznaczenie AFTM #5 lub #6 to linkę DT stosujemy taką jak na wędce.
Kołowrotek: klasyczny kołowrotek muchowy z ruchomą szpulą w klasie odpowiadającej klasie linki muchowej, o wadze pozwalającej na w miarę poprawne wyważenie zestawu. Jak sprawdzić wyważenie: po zmontowaniu kołowrotka do wędziska przeciągamy przez przelotki około 9 yd (około 8 m) linki poza przelotki, szukamy punktu równowagi, powinien on w wędkach jednoręcznych znajdować się w miejscu łączenia blanku z rączką (plus minus 2 cm).
Wędzisko: Musi być lekkie, dobrze wyważone i wytrzymałe. Najlepsze wędziska to te, wykonane z kompozytów węglowych - są one jednak bardzo drogie. Tańsze wykonane są z włókna szklanego lub węglowego jednak włókno szklane z racji swojej wagi to praktycznie już historia. Długości wędzisk są bardzo różne i wahają się od 2 – 3,6m. /to są kije jednoręczne/ Powyżej 3,6m to są kije dwuręczne i mają zastosowanie tylko w przypadku polowania na naprawdę dużą rybę /Głowacica, Łosoś, Troć/. Dobór długości wędziska i jego mocy uzależniony jest od:
1. charakteru łowiska /na zakrzaczone rzeki stosuje się krótkie z racji wykonywania krótkich rzutów oraz konieczności ich wykonywania na niskich wysokościach/.
2. metody połowu /sucha mucha – wędziska od 2,40 do 2,70, streamer oraz mokra mucha od 2,70 do 3,20/.
3. rodzaju poławianych ryb /tu chyba wszystko jest jasne, nie łowi się Lipieni wędką przeznaczoną do połowu Głowacic.
Uniwersalna długość wędziska to ok. 2,70m. i w zasadzie można taką wędką łowić większość ryb.
Muchówki są zbudowane nieco inaczej niż np. wędziska spinningowe lub inne nam znane. Różni je sposób mocowania kołowrotka lub raczej jego umiejscowienie.
Takie mocowanie kołowrotka spowodowane jest tym, że kołowrotka używa się bardzo rzadko i w zasadzie nie jest on potrzebny w trakcie samego łowienia a ściślej mówiąc używa się go w zasadzie tylko jako magazyn na linkę. Z tego powodu mocowanie kołowrotka jest na końcu dolnika /za uchwytem/ - a chodzi po prostu o to, żeby nie przeszkadzał w trakcie łowienia.
Kolejna różnica to klasa wędziska, inaczej mówiąc jego moc. Jest podawana w międzynarodowym oznaczeniu AFTM liczbami od 1 do 12. np. AFTM 5/6 oznacza, że wędka przeznaczona jest do sznura DT5 lub WF6. Klasą wędziska jest też oznaczenie np. LINE 8/9 oznacza przeznaczenie wędki do sznura DT8 lub WF9.
Na poniższej fotce AFTM 8/9 = line 8/9 - to jest to samo.
Tą samą klasą oznaczane są sznury muchowe ale o tym później.
Ostatnią istotną różnicą są przelotki. Wykonane są z gładkiego drutu w kształcie kawałka spirali, tzw. wężowe. Ma to na celu stawianie jak najmniejszego oporu dla przechodzącego przez nie sznura co ma znaczenie w długości wykonywanych rzutów.
Nie wszystkie firmy stosują takie przelotki. Istnieją wędki z przelotkami tradycyjnymi oczywiście wykonanymi z odpowiednich materiałów.
Sznur muchowy: Sznur muchowy w tej metodzie jest niezbędny, ma za zadanie posłać lekką muszkę na nieraz znaczne odległości a także utrzymanie jej na danej głębokości lub na powierzchni.
Sznury dzieli się według kilku kategorii: kształtu, masy i szybkości tonięcia, np. sznur o oznaczeniu DT 6 F oznacza:
DT – kształt sznura
6 - masa /klasa AFTM/
F - stopień tonięcia
Kształty sznurów:
Rozróżniamy kilka podstawowych kształtów sznurów muchowych:
L – cylindryczny na całej długości /taki sznur po zużyciu jednego końca można obrócić i łowić dalej bez przeszkód, można też odciąć zużyty odcinek bez szkody dla sznura/
DT – obustronnie koniczny czyli zwężony /taki sznur po zużyciu jednego końca można obrócić natomiast nie można go obcinać gdyż po obcięciu uzyskamy sznur o kształcie L/
WF – jednostronnie przeciążony – dlaczego tak? - związane jest to z masą linki czyli jego klasą AFTM.
Masa sznura /klasa AFTM/:
Masa sznura czyli jego klasa AFTM to jest masa pierwszych 9-ciu metrów przyjęta przez wszystkich producentów sznurów.
Zakładając, że mamy wędzisko np. AFTM 5 i sznur DT 5, wędzisko będzie optymalnie pracować z tym sznurem przy rzutach do długości 9m. /masa pierwszych 9-ciu metrów/.
Przy dłuższych rzutach masa sznura rośnie i wędzisko wtedy jest przeciążone co grozi jego złamaniem. Wymyślono zatem sznury jednostronnie przeciążone /WF/, daje to możliwość wykonywania o wiele dłuższych rzutów beż obawy przeciążenia wędziska.
Większość wędzisk ma podwójne oznaczenie np. AFTM 6/7, Oznacza to, że do tego wędziska należy stosować sznury DT 6 /ale tylko przy rzutach do 9m./, lub WF 7 przy rzutach na dalsze odległości.
Jest też kilka rodzajów sznurów WF ale to już wyższa szkoła jazdy i nie będę w tej chwili tego opisywał.
Sposób /szybkość/ tonięcia:
Oznaczenie literowe sposobu czyli szybkości tonięcia sznura to:
F – sznur pływający na całej długości. Stosuje się je podczas połowów na suchą muchę czyli taką, która pływa po powierzchni wody. Sznury takie są przeważnie białe, żółte, pomarańczowe a to dlatego, żeby łatwiej je było obserwować.
S – tonące na całej długości. Stosuje się je podczas połowów na mokrą muchę, streamera, nimfę. Kolory są tym ciemniejsze im szybciej sznur tonie.
Szybkość tonięcia nie została znormalizowana i najczęściej oznaczana jest słownie /szybko tonący, wolno tonący/.
F/S – pływające z tonącym końcem. Stosuje się zamiast sznurów tonących po to aby wyeliminować ich wadę czyli zdolność do klinowania się pomiędzy kamieniami i innymi zaczepami.
I /intermediate/ - sznur pływający kilka cm. pod powierzchnią wody. Ma ogromną zaletę gdyż nie bruździ wody podczas ściągania tak jak sznur pływający a co za tym idzie nie płoszy ryb.
Sznurem tonącym rzuca się dalej niż pływającym dlatego, że jest cienki i nie stawia dużego oporu w powietrzu.
Początkującym zaleca się rozpoczęcie łowienia przy pomocy sznura pływającego a w miarę nabywania umiejętności poszerzenie swojego warsztatu o inne sznury.
Przypon: Ponieważ na stronach internetowych sporo jest opisów przyponów więc skorzystam z odnośnika. Lepiej jest to wytłumaczone niż ja bym to zrobił.
http://home.fishing.pl/fly/sprzet/przypon.html
Sznur muchowy można połączyć z przyponem stosując specjalne łączniki do tego przeznaczone lub dowiązując przypon bezpośrednio do sznura.
Oto kilka sposobów mocowania przyponu do sznura muchowego:
Mamy już wędkę, kołowrotek i linkę czas poskładać to w zestaw i tu potrzebne będą jeszcze trzy elementy: podkład (backing), przypon koniczny i łącznik. Na kołowrotek nawijamy podkład, a następnie linkę muchową, nie łączymy jeszcze linki z podkładem, bo może być potrzebne jego skrócenie, gdyż między nawiniętą linką, a obudową kołowrotka powinniśmy pozostawić kilka milimetrów luzu. Jeśli długość podkładu jest właściwa przy pomocy łącznika linki muchowej łączymy podkład z linką, nawijamy na kołowrotek i do drugiego końca linki montujemy przypon koniczny również używając łącznika. Mamy już gotową wędkę do nauki co dalej, a to w następnym odcinku.
